Η οικογένεια του Debono έχει ιταλική προέλευση, καθώς αυτό το επώνυμο προέρχεται από τον Ιταλό Bono, που σημαίνει καλός, ευγενής, πιστός και τυχερός. Στο μεσαίωνα αυτό το επώνυμο ήταν πολύ δημοφιλές μεταξύ των Lombards. Στην αρχαία Ρώμη το επίθετο «Bono» χρησιμοποιήθηκε για τα μέλη της τάξης της αριστοκρατίας. Στη συνέχεια, στις πρώτες χριστιανικές εποχές, αυτό το επίθετο περιγράφει ιερούς μάρτυρες και αγίους που δεν μπορούσαν να αποδείξουν την ταυτότητά τους. Τον 14ο αιώνα ο Debonos άλλαξε κατοικία και μετακόμισε στη Μάλτα, όπου υπάρχουν τα πρώτα αρχεία της οικογένειάς τους και συγκεκριμένα του Jovani Dibonu σε στρατιωτικά αρχεία, με ημερομηνία 1417.
Κάποιες σημαντικές προσωπικότητες της σύγχρονης ιστορίας της Μάλτας και της Ιταλίας ξεπήδησαν από την οικογένεια, συμπεριλαμβανομένου του Emilio De Bono (1866-1944) που ήταν πολιτικός, στρατιωτικός αξιωματούχος και επίσης ποιητής. Τον 19ο αιώνα, όταν η Μάλτα και τα Ιόνια νησιά βρισκόταν υπό βρετανική κατοχή, ενθαρρύνεται η σημαντική ροή του πληθυσμού από τη Μάλτα στο Ιόνιο. Πρώτον, οι Debonos μετανάστευσαν στην Κεφαλλονιά, όπου σήμερα βρίσκεται ένας κλάδος της οικογένειάς τους. Αργότερα, μετανάστευσαν στην Κέρκυρα, όπου διακρίθηκαν στο εμπόριο και ιδιαίτερα στη βιοτεχνία κοσμημάτων, καταφέρνοντας να απονεμηθούν για ορισμένο χρονικό διάστημα ο τίτλος του προμηθευτή κοσμημάτων για την ελληνική βασιλική οικογένεια.
Η οικογένεια κατέχει την αγροτική περιοχή, κάποτε ανήκει στον κόμη Σαούλ, από το 1849. Το μεγάλο ενδιαφέρον της οικογένειας στη φύση, οι μελέτες της βλάστησης και της χλωρίδας της περιοχής έγινε η πηγή έμπνευσης για το σχεδιασμό και την παραγωγή κοσμημάτων.
Ο Debonos έπαψε να ασχολείται με την τέχνη των αργυροχοΐων κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν η οικογένεια γνώρισε την οικονομική κρίση και η επιβίωσή τους βασιζόταν αποκλειστικά στη γεωργική παραγωγή καλλιεργώντας το αγρόκτημα. Επιστρέφονταν στον τουριστικό τομέα το 1960 με το πρώτο οργανωμένο εστιατόριο CAPRI (1960-1066) στη Δασιά, δίπλα στο γνωστό CLUB MED, στη συνέχεια με το εστιατόριο ACTEON (1967-1994) στο κέντρο της παλιάς πόλης, από το ξενοδοχείο ΑΣΤΡΟΝ (1971-1997) στο παλιό λιμάνι του ιστορικού κέντρου και τέλος από το ξενοδοχείο DEBONO (1990-1997) στα Γουβιά, μέσα στο αγρόκτημα που έχουμε ήδη αναφέρει.
Σήμερα οι απόγονοι του Debonos δείχνουν το σεβασμό προς τη γιαγιά τους Julia Landos Debono δημιουργώντας και αφιερώνοντας σε αυτό ένα νέο τουριστικό προϊόν στον κλάδο της φιλοξενίας, το ART HOTEL DEBONO, το οποίο αντικατοπτρίζει τις αναμνήσεις της ιστορίας, της αρχιτεκτονικής και του πολιτισμού της Κέρκυρας. Η οικογένεια του Landos είχε κρητική αριστοκρατική προέλευση. Τον 15ο αιώνα και μετά την πτώση του Chandaka (1669), ο Landos υποστήριξε τους Βενετούς και συμμετείχε στον πόλεμο εναντίον των Τούρκων στην Πελοπόννησο. Εκεί ο Δόγη της Βενετίας, ZUANNE CORNELIO, τους πρόσφερε τον τίτλο Count, ο οποίος εγκρίθηκε στις 08/08/1756. Η Julia Landos Debono ήταν ο απόγονος του φιλόσοφου και πολιτικού Peter Braila Armeni *. Ήταν πολύπλευρη και μορφωμένη. Όντας μια ισχυρή προσωπικότητα, έπαιξε σημαντικό ρόλο από το 1960 στην οικογενειακή συμμετοχή στην τουριστική περιοχή, προσφέροντας αφενός γαστρονομικές γεύσεις γεμάτες αρώματα φύσης, διότι τα κύρια συστατικά της βασίζονταν στην παραγωγή της γης της Κέρκυρας και αφετέρου προσφέροντας μια εκλεπτυσμένη ατμόσφαιρα στο εστιατόριο ACTEON (1967-1994), το οποίο ήταν για χρόνια το πιο διάσημο πολυτελές εστιατόριο στο νησί.
* Γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1812. Πρώτον, σπούδασε στην Ιόνιο Ακαδημία και στη συνέχεια συνέχισε τις σπουδές του στη φιλοσοφία στο Παρίσι. Μετά από χρόνια σπουδών, επέστρεψε στην Κέρκυρα, όπου διορίστηκε Καθηγητής Φιλοσοφίας στην Ιόνιο Ακαδημία. Λίγα χρόνια μετά το 1862 έγινε καθηγητής φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Του ζητήθηκε να αντικαταστήσει τον Φίλιππο Ιωάννου, ο οποίος απολύθηκε από την κυβέρνηση λόγω της υποστήριξής του προς τον βασιλιά, αλλά ο πρώην δεν δέχτηκε τη θέση. Μετά την Ένωση των Ιονίων Νήσων με την ηπειρωτική Ελλάδα, αφιερώθηκε αποκλειστικά στο δημόσιο συμφέρον. Ήταν ήδη βουλευτής των Ιόνιων Νήσων και μετά την αποστολή του ως εκπρόσωπος στην Συνέλευση της Αθήνας, όπου διορίστηκε Υπουργός Εξωτερικών και σύντομα Πρέσβης της Ελλάδας στην Πετρούπολη, στο Παρίσι και στο Λονδίνο. Στα τέλη του 1878 και στις αρχές του 1879 έγινε αντιπρόσωπος της Ελλάδας στην Κωνσταντινούπολη, προκειμένου να διαπραγματευτεί την εγκαθίδρυση των νέων συνόρων μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Συμμετείχε επίσης στο συνέδριο του 1880 στο Βερολίνο. Χάθηκε το 1884 στο Λονδίνο.
